Heel langzaam, in pieterpeuterige kleine stapjes verdwijnen er stukjes van Zus uit mijn geheugen. Ik kan me nog het gevoel herinneren die haar geur bij mij opriep. De geur zelf is verdwenen. Haar stem kan ik me alleen nog herinneren in sommige woorden. Gozer. Meis. Jen. Ook haar handen zijn verdwenen. Onze handen leken op …
Lees meer-
Ik heb de handen van Zus teruggevonden
-
Samen voor het eerst
In mijn herinnering reikten de margrieten in Tontelange (België) tot ver boven mijn hoofd. Het waren er veel, heel veel. Zover als ik kon kijken waren ze er. Ze kriebelden langs mijn lijf terwijl we er doorheen liepen. Mijn handen gleden langs de stelen en blaadjes. Mijn voeten zochten voorzichtig de aarde, er was geen …
Lees meer -
Hoe klinkt Zoeken naar Zus?
Dat kun je horen in het filmpje waarin ik het eerste verhaaltje uit het boek voorlees. Tijdens het schrijven lees ik mezelf altijd voor. Dan hoor ik of het lekker loopt of dat er nog iets aan de tekst moet gebeuren. Dit keer lees ik jou voor om je alvast een inkijkje te geven in …
Lees meer -
21 jaar; de rouw is volwassen geworden
21 jaar? Meer zelfs. Het is meer dan 21 jaar geleden dat Zus voor het laatst haar schoenen uitdeed en onder de bank schoof, haar sportschoenen aandeed en haar zoon en man tot-straks-kuste en de deur heel zachtjes achter zich dichttrok. Ze wilde haar zoon niet wakker maken. Ze kwam nooit meer thuis. Nu is …
Lees meer -
In een piepklein dorpje in noordoost Groningen staat het geboortehuis van mijn zus
Ik fietste langs het huis waar mijn opa en oma vroeger woonden. Het huis waar we vroeger eindeloos logeerden, witte boterhammen met hagelslag kregen, terwijl opa en oma garnalen pelden en waar we ’s avonds de reeën aan de overkant van de weg in de weilanden konden zien staan. Er stonden toen nog geen auto’s …
Lees meer